Aby zagrać w tę zawartość, wymagana jest podstawowa wersja gry Field of Glory II: Medieval.
Feudalizm nie miał tak dominującego wpływu w Hiszpanii i Włoszech, jak w Europie Północno-Zachodniej. Oba te kraje miały wyjątkowe czynniki, które wpływały na prowadzenie działań wojennych.
W 1050 roku ponad połowa Półwyspu Iberyjskiego znajdowała się pod panowaniem państw islamskich, obszar ten znany był jako Andaluzja. Po upadku kalifatu Umajjadów w 1031 roku Andaluzja została podzielona na kilka małych państw muzułmańskich, zwanych emiratami Taifa. Taifowie często walczyli między sobą, przez co nie byli w stanie dorównać większemu chrześcijańskiemu Królestwu Kastylii, które powstało w 1037 r. po wchłonięciu Królestwa Leonu.
Był to prawdziwy początek chrześcijańskiej rekonkwisty, która zakończyła się dopiero w 1492 roku. Aby powstrzymać napór chrześcijan, w 1086 r. emir Sewilli Taifa zaprosił do Hiszpanii Berberów Murabitów z Afryki Północnej. Nie poszło to po myśli Taifów, gdyż po pokonaniu Kastylijczyków w bitwie pod Sagrajas, Murabici szybko włączyli większość emiratów Taifa do swojego imperium.
Imperium Murabitów zostało przejęte w 1147 roku przez konkurencyjną sektę berberyjską, Almohadów. Wydarzenia te były poważnym ciosem dla chrześcijańskich królestw hiszpańskich, ale podniosły się one i odniosły wielkie zwycięstwo nad Almohadami pod Las Navas De Tolosa w 1212 roku, które na zawsze złamało potęgę muzułmanów w Hiszpanii. Wkrótce pozostał tylko emirat Granady, ale jako wasal Kastylii. Przez cały ten okres często dochodziło do walk między państwami tej samej religii, a muzułmańscy i chrześcijańscy wojownicy często nie mieli skrupułów, by służyć książętom innej religii.
W północnych Włoszech wielkie miasta zawsze starały się zachować pewien stopień niezależności i często energicznie walczyły z próbami egzekwowania nad nimi władzy przez Świętego Cesarza Rzymskiego. Coraz bardziej bogaciły się na handlu, a pod koniec XI wieku ich miejskie milicje stały się ostoją włoskich armii, przyćmiewając rolę feudalnego rycerstwa. W 1176 r. północnowłoskie miasta utworzyły Ligę Lombardzką i odniosły wielkie zwycięstwo nad cesarzem Fryderykiem I Barbarossą w bitwie pod Legnano.
Była to część wojen Guelfów i Ghibellinów. Papiestwo i cesarstwo początkowo kłóciły się o to, kto ma prawo do mianowania urzędników kościelnych, co było znane jako "kontrowersja o inwestyturę". Ghibelinami byli ci, którzy popierali Świętego Cesarza Rzymskiego, podczas gdy Guelfowie byli stroną popierającą papieża. Mimo, że spór o inwestyturę został rozwiązany w 1122 roku, konflikt między papiestwem a cesarstwem oraz Guelfami i Ghibellinami trwał przez setki lat.
W południowych Włoszech, Normanowie podnieśli się z pokornych najemników, by podbić całe południowe Włochy i ustanowić wielkie królestwo Sycylii, po zdobyciu wyspy od Arabów. Po wygaśnięciu linii normańskich królów, gdy Wilhelm II zmarł bezpotomnie, tron przeszedł w ręce cesarskiej niemieckiej dynastii Hohenstaufenów. W 1266 r. papież zachęcił Karola Andegaweńskiego do zaatakowania Hohenstaufenów, a po zwycięstwie w bitwie pod Benewentem zagarnął królestwo dla siebie.
Cechy:
- 20 kolejnych nacji i frakcji obejmujących Hiszpanię, Włochy i Afrykę Północną od 1040 roku n.e. do 1270 roku n.e. Są wśród nich Andaluzyjczycy, Almohadowie, Arabowie, Aragończycy, Bizantyjski Katapanat Włoch, Kastylijczycy/Leóńczycy, Katalończycy, Granadyni, Hafsydowie, włoscy Guelfowie, włoscy Ghibellini, Italo-Normanowie, Lombardowie, Marynidzi, Murabici, Nawarryjczycy, Papieże, Portugalczycy, Królestwo Sycylii i Tuaregowie. Każdy z nich posiada swój własny, historycznie wierny sztandar.
- 41 dodatkowych jednostek, pozwalających na dokładne odwzorowanie wojsk wszystkich nowych frakcji.
- 45 dodatkowych list armii, pozwalających na stworzenie historycznie realistycznych armii dla każdej z powyższych frakcji i ich sojuszników w różnych okresach czasu, a także zwiększających całkowitą liczbę list armii średniowiecznych do 103. Dodatkowo armie mogą zawierać kontyngenty historycznych sojuszników. Daje to ponad pięćdziesiąt tysięcy permutacji. Nigdy nie zabraknie ci nowych matchupów do wypróbowania.
- 8 dodatkowych scenariuszy historycznych obejmujących kluczowe bitwy tego okresu na epicką skalę. Wśród nich Monte Maggiore 1041, Civitate 1053, Cabra 1079, Sagrajas 1086, Legnano 1176, Las Navas De Tolosa 1212, Montaperti 1260 i Benevento 1266.
- Dodano 33 kolejne historyczne pojedynki do trybu Szybkiej Bitwy, zwiększając ich liczbę do 98, które można rozgrywać z każdej strony.
- 4 dodatkowe kampanie oparte na historii, obejmujące najważniejszych przywódców i konflikty epoki: El Cid, Muhammad II z Granady, Normanowie na południu i Fryderyk II Hohenstaufen.
- Kampania w piaskownicy rozszerzona o wszystkie nowe listy armii, pozwalająca na prowadzenie dowolnego narodu (i jego historycznych sojuszników) przeciwko dowolnemu innemu narodowi (i jego sojusznikom) - dając tysiące permutacji.
—
Legal line: ©2021 Slitherine Ltd. All Rights Reserved. Field of Glory II, Field of Glory II Medieval, Slitherine Ltd. and their Logos are all trademarks of Slitherine Ltd. All other marks and trademarks are the property of their respective owners. Developed by Byzantine Games.
