Field of Glory II: Medieval – Storm of Arrows (PC) Klucz Steam ^{Klucze do gier}

Aby zagrać w tę zawartość, wymagana jest podstawowa wersja gry Field of Glory II: Medieval.

Od początku XIV wieku dominacja konnego rycerza na polu bitwy była coraz bardziej kwestionowana przez rosnącą siłę pieszego żołnierza. Flamandzcy włócznicy pod Courtrai w 1302 r. i Szkoci pod Bannockburn w 1314 r. pokazali, że piechota może pokonać konnych rycerzy. Jednak to angielskie użycie zmasowanych długich łuków w połączeniu ze zdemontowanymi ludźmi broni zdominowało zachodnioeuropejskie pola bitew przez resztę XIV wieku i cały XV wiek.

Podczas wojny stuletniej, trwającej od 1337 do 1453 roku, francuskie rycerstwo doznało szeregu katastrofalnych porażek z rąk tej kombinacji. Po Crécy w 1346 roku francuskie rycerstwo zostało w dużej mierze zmuszone do walki pieszo, by zminimalizować swoją podatność na burzę strzał. Ostatecznie, unikając bitew i koncentrując się na zdobywaniu ważnych miast i zamków, Francuzi wygrali wojnę i wypędzili Anglików z niemal wszystkich swoich kontynentalnych terytoriów.

Angielscy łucznicy zapuszczali się również do Włoch i Hiszpanii jako najemnicy lub sojusznicy, ale działania wojenne w tych krajach nadal rozwijały się w inny sposób niż w pozostałej części Europy Zachodniej. Włochy w tym okresie były jeszcze zbiorem małych, niezależnych państw. Piechota milicji gminnej straciła na znaczeniu i została zastąpiona przez Condottieri, którzy stanowili główną siłę włoskich armii. Byli to najemni kapitanowie, którzy byli wynajmowani, by zapewnić kompanię profesjonalnej kawalerii pancernej, a czasem także piechoty.

W Hiszpanii wielkie chrześcijańskie królestwa Aragonii, Kastylii i Portugalii dzieliły Półwysep Iberyjski z muzułmańskim królestwem Granady. Oprócz walk między sobą i wielu wojen domowych, od czasu do czasu dochodziło do konfliktów z islamskimi potęgami Afryki Północnej. Hiszpańscy zbrojni nadal walczyli zazwyczaj w siodle, a lekka kawaleria była liczniejsza niż gdzie indziej ze względu na wpływ działań wojennych przeciwko armiom muzułmańskim.

W międzyczasie kantony szwajcarskie uniezależniały się od rządów feudalnych. Początkowo ich zmasowane kolumny piechoty opierały się na zabójczej halabardzie i doskonałej znajomości górzystego terenu.

Dalej na wschód, Krzyżacy nadal walczyli z pogańskimi Litwinami, ale w 1386 r. wielki książę litewski Jagiełło przeszedł na chrześcijaństwo i został królem Polski poprzez małżeństwo z dziedziczką Jadwigą. Pozbawiło to Zakon religijnego uzasadnienia dla jego działań w tym regionie, a przeciwnikowi dało ogromny wzrost potencjału militarnego. Zakon Krzyżacki poniósł wielką klęskę z rąk Jagiełły i jego polsko-litewskiej armii w bitwie pod Grunwaldem (Tannenburgiem) w 1410 r. Złota Horda nadal dominowała nad księstwami ruskimi, ale pierwsze oznaki zmian pojawiły się w 1380 r., kiedy Mongołowie zostali pokonani pod Kulikowem.

W XIV wieku w całej Europie pojawiła się artyleria prochowa, która zyskiwała na znaczeniu. Początkowo duże bombardy były używane głównie do oblężeń, ale stopniowo mniejsze działa zaczęły być wykorzystywane również w bitwach polowych.

Cechy:
Pokrycie dla następujących narodów i frakcji od 1270 AD do tuż przed wprowadzeniem taktyki szwajcarskiego stylu pike i husyckich wozów wojennych: Anglo-Irlandczycy, Aragończycy, Austriacy, Berberowie (Hafsydowie), Berberowie (Marinidowie), Czesi, Bretończycy, Burgundczycy, Kastylijczycy, Duńczycy, Anglicy, Florentczycy, Wolny Kanton, Wolna Kompania, Francuzi, Niemcy (wojska cesarskie, feudalne i miejskie), Granadine, węgierska, irlandzka, włoska (Guelf), włoska (Ghibelline), litewska, Niskie Kraje, mediolańska, Nawarryjska, neapolitańska, papieska, polska, portugalska, ruska, szkocka, szwedzka, szwajcarska, tatarska, krzyżacka, wenecka, walijska. Każda z nich ma swój własny historycznie oparty sztandar.
45 nowych jednostek z XIV i XV wieku.
95 kolejnych list armii pozwalających na stworzenie historycznie realistycznych armii dla każdej z powyższych frakcji i ich sojuszników w różnych okresach czasu, co zwiększa całkowitą liczbę średniowiecznych list armii do 241. Dodatkowo armie mogą zawierać kontyngenty historycznych sojuszników. Daje to około trzysta tysięcy permutacji. Nigdy nie zabraknie ci nowych matchupów do wypróbowania.

Anglo-Irlandczycy 1275-1319 AD
Anglo-Irlandczycy 1320-1399 n.e.
Anglo-Irlandczycy 1400-1414 n.e.
Anglo-irlandzki 1415-1500 n.e.
Aragończycy 1275-1319 AD
Aragończycy 1320-1399 AD
Aragończycy 1400-1449 AD
Austriacy 1155-1199 AD
Austriacy 1200-1319 AD
Austriacy 1320-1374 AD
Austriacy 1375-1399 AD
Austriacka 1400-1446 AD
berberyjski (Hafsyd) 1320-1350 AD
Berberowie (Hafsydowie) 1351-1500 AD
Berberowie (Marinidowie) 1320-1465 AD
Czech 1320-1374 AD
Czech 1375-1399 AD
Czech 1400-1418 AD
Bretończyk 1320-1349 AD
Bretończyk 1350-1399 AD
Bretończyk 1400-1491 AD
Burgundczyk 1363-1414 AD
Burgundczyk 1415-1429 AD
Burgundczyk 1430-1449 AD
Kastylijski 1320-1399 AD
Kastylijski 1400-1475 AD
język duński 1320-1396 AD
język duński 1397-1487 AD
angielski 1272-1319 n.e.
angielski (Wielka Brytania) 1320-1349 n.e.
angielski (Wielka Brytania) 1350-1414 n.e.
angielski (Wielka Brytania) 1415-1449 AD
angielski (kontynentalny) 1320-1349 r. n.e.
angielski (kontynentalny) 1350-1414 AD
angielski (kontynentalny) 1415-1449 AD
angielski (kontynentalny)

Legal line: ©2021 Slitherine Ltd. All Rights Reserved. Field of Glory II, Field of Glory II Medieval, Slitherine Ltd. and their Logos are all trademarks of Slitherine Ltd. All other marks and trademarks are the property of their respective owners. Developed by Byzantine Games.